อิสระที่แท้จริง

"อิสระที่แท้จริง"

ตอนเรียน ได้เงินจากผู้ปกครองน้อย...เราก็อยากทำงาน "จะได้มีอิสระ" หาเงินใช้เองได้

ตอนทำงาน เจอหัวหน้าโหด ได้เงินเดือนน้อย...ก็อยากเติบโตเป็นหัวหน้าบ้าง "จะได้มีอิสระ" มีลูกน้อง ได้เงินเดือนเพิ่ม

ตอนเป็นหัวหน้า เจอเอ็มดี/ซีอีโอ สั่งงานหนัก...ก็อยากเป็นเอ็มดี/ซีอีโอบ้าง "จะได้มีอิสระ" บริหารบริษัทได้ทั้งหมด แถมได้เงินเดือนเยอะๆ

ตอนเป็นเอ็มดี/ซีอีโอ เจอผู้ถือหุ้นบีบหนัก จะเอายอดขาย ให้ขยายโรงงาน เพิ่้มกำไร...ก็อยากเป็นเจ้าของกิจการบ้าง "จะได้มีอิสระ" จะได้สั่งคนได้ทุกคน หาเงินได้ก็เป็นของเราเองทั้งหมด

ตอนเป็นเจ้าของกิจการ เจอลูกค้าโหด เอาแต่ใจ ต่อราคาจนกำไรหด...ก็อยากเลิกทำธุรกิจ มาเป็นนักลงทุน "จะได้มีอิสระ" ไม่ต้องฟังใคร

ตอนเป็นนักลงทุน เจอรายใหญ่ปั่นหุ้นจนหัวหมุน เจอตลาดผันผวนหนัก เศรษฐกิจในประเทศไม่แน่นอน เศรษฐกิจต่างประเทศชะลอตัว เจอนักลงทุนต่างชาติที่มีเงินมากกว่า/กองทุนที่มีข้อมูลมากกว่า เอาชนะตลอด...ก็อยากออกไปอยู่เฉยๆ เอาเงินฝากแบงก์ "จะได้มีอิสระ" ไม่ต้องง้อใคร

ตอนไม่ต้องง้อใคร...ก็แก่ซะแล้ว โรครุมเร้า ไม่มีแรงทำอะไร "อยากมีอิสระ" ไม่ต้องกลัวความแก่/ความตาย

พอมาถึงขั้นนี้ ก็จนปัญญา เพราะเจอความจริงว่าไม่มีใครหนีความแก่/ความตาย ได้พ้น

เรื่องราวข้างต้นช่วยบอกเราว่า "อิสระที่แท้จริง" นั้นไม่มี ... ทุุกคนต้องเผชิญข้อจำกัดของชีวิตกันทั้งสิ้น ไม่ว่าคนจนที่สุด หรือ รวยที่สุด...ดังนั้น อย่าน้อยใจ แต่ทำชีวิตให้ดีที่สุด ให้มีประโยชน์กับตัวเองและคนรอบข้างมากที่สุด ภายใต้ข้อจำกัดที่มีอยู่

ปล. อิสระที่แท้จริงนั้น ความจริงก็มีอยู่ แต่ไม่ใช่ในทางโลก ต้องเป็นทางธรรม (อริยสัจ 4)

ที่มา : ข้อคิดดีๆ ของคุณ จรูญ ชินธรรมมิตร์ มหาเศรษฐีเจ้าของโรงงานน้ำตาล ขอนแก่น และธุรกิจอื่นๆ อีกมาก