ความประทับใจช่วงเวลาที่มีโอกาสใกล้พระองค์โสม

เรื่องความประทับใจช่วงเวลาที่มีค่าต่อพระองค์โสมฯ มีอยู่ว่า ในวันเข้ารับพระราชทานปริญญาบัตรครั้งศึกษาจบปริญญาโท มีโอกาสเป็นผู้เข้ารับพระราชทานปริญญาบัตรเป็นคนแรกของมหาวิทยาลัยเนื่องด้วยมีผลการเรียนที่ดีที่สุดของมหาวิทยาลัย ในช่วงของการซ้อมรับปริญญาด้วยเราเป็นคนแรก ทางเจ้าหน้าที่ที่ให้เราเข้ารับการซ้อมนั้นก็กำชับตลอดว่า   

หลังจากเจ้าหน้าที่เริ่มอ่านชื่อเราเป็นคนแรก พระองค์โสมฯ พร้อมด้วยผู้เข้ารับพระราชทานปริญญาบัตรทั้งหมดจะปรบมือ รอให้พระองค์โสมฯ ยกใบปริญญาบัตรขึ้นแล้วค่อยก้าวขาเข้าไปรับ เราก็จดจำแบบนั้นมาจนวันเข้ารับจริง แต่...



ในวันรับจริงก็ไม่เหมือนเดิม มีความตื่นเต้นเป็นทุนเดิมเนื่องจากรับเป็นคนแรกของมหาวิทยาลัย เรื่องราวมีอยู่ว่า

เราได้เดินขึ้นบนเวทีเป็นคนแรกไปยืนรอต่อหน้าพระพักตร์ แอบเงยหน้าขึ้นมองพระองค์ท่าน ท่านก็ทรงยิ้มให้รวมถึงแววตาท่านทรงพระฟุ้งฟิ้งมาก ในขณะนั้นเจ้าหน้าที่ก็อ่านชื่อเรา เราก็เอ้ย! อ่านชื่อแล้ว รอฟังเสียงปรบมือจบปุ๊บ ทำท่าจะเดินไปรับ แต่ๆๆๆ พระองค์โสมยังไม่ยื่นพระราชทานใบปริญญาบัตร พระองค์ท่านยังคงปรบมือและยิ้มตลอดเวลา เราก็คิดในใจว่าจะเอาไงดี พอเงยหน้าไปมองพระองค์ท่าน ก็บังปรบมือ ยิ้มอยู่เหมือนเดิม ไม่เป็นไปตามซ้อม เวลาผ่านไปประมาณสองนาที (เหมือนสองปี) รู้สึกนานมาก เลยรวบรวมสติออกก้าวเท้าเข้าไปรับทันที พระองค์ท่านถึงจะหยิบใบปริญญาส่งให้ทันที (คิดในใจ เอ้ย!! ตอนซ้อมไม่ใช่แบบนี้ จะถูกเจ้าหน้าที่ตำหนิรึป่าว) แต่ความประทับใจที่ไม่ลืม คือ พระองค์ท่านพระราชทานใบปริญญาบัตรให้แล้ว หลังจากนั้นยังปรบมือซ้ำให้อีกที ถือเป็นความปราบปลื้มใจอย่างหาที่เปรียบมิได้ เพราะเจ้าหน้าที่ได้แจ้งไว้ว่าท่านจะปรบมือครั้งแรกครั้งเดียว จึงจะปรบมืออีกทีหลังจากที่พระราชทานคนสุดท้ายเสร็จเรียบร้อย

#เรารักในหลวง #เรารักเชื้อพระวงศ์ทุกพระองค์ #ขอเป็นข้ารองพระบาททุกชาติไป